Λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες καθημερινά, ίσως ακούγεται λίγο μπλαζέ να θεωρείς ένα ταξίδι στο Λονδίνο απαραίτητο για να δεις μια έκθεση μόδας, αλλά για’ μένα η έκθεση Alexander McQueen: Savage Beauty ήταν κάτι παραπάνω από αυτό. Ήταν ένα μάθημα ιστορίας της μόδας, μια έκθεση τέχνης και ίσως η μοναδική ευκαιρία να θαυμάσω συνολικά τη δουλειά του Αλεξάντερ ΜακΚουίν.
The exhibition Alexander McQueen: Savage Beauty opened its doors last March and closed them two days ago. In between, nearly half a million people have been to Victoria and Albert Museum to see the work of the British designer.
Η έκθεση Alexander McQueen: Savage Beauty άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό τον περασμένο Μάρτιο και τις έκλεισε πριν από δύο μέρες. Στο ενδιάμεσο, περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι επισκέφτηκαν το Victoria and Albert Museum για να θαυμάσουν τη δουλειά του αυτόχειρα Βρετανού σχεδιαστή.
I traveled to London on the 14th of May and the following day I visited this exhibition. Ιt was the best thing I’ve ever done. According to the sections of the exhibition, it was divided in several rooms. In every room you could hear a melody, perfectly fitting the exhibits and different in each one of the rooms. Walking in there, I was overwhelmed with feelings. Madness, fear, stress, aversion were some of them. What I still remember is that in almost all of the rooms I could feel the cold air coming out of the floor.
Επισκέφτηκα το Λονδίνο στις 14 Μαίου και την επόμενη μέρα πήγα στην έκθεση του Αλεξάντερ ΜακΚουίν. Αναμφίβολα ήταν ό,τι καλύτερο έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Ανάλογα με την εκάστοτε ενότητα που παρουσιαζόταν, η έκθεση ήταν χωρισμένη σε αίθουσες. Σε όλες άκουγες μουσική η οποία ταίριαζε απόλυτα με τα εκθέματα και ήταν διαφορετική σε κάθε αίθουσα αλλά σχεδόν σε όλες έβγαινε κρύος αέρας από το πάτωμα. Μπαίνοντας μέσα στην έκθεση με κατέκλυσαν πολλά συναισθήματα. Τρέλα, φόβος, καταπίεση, φρίκη ήταν μόνο μερικά από αυτά που ένιωθα.
While I was walking in the rooms, I started feeling that I was inside the head of Alexander McQueen. This feeling reached its high point in a particular room which looked like a “box”.
Όσο προχωρούσα στις αίθουσες και έβλεπα τις συλλογές του Αλεξάντερ ΜακΚουίν ένιωθα ότι βρισκόμουν μέσα στο μυαλό του σχεδιαστή. Αυτό το συναίσθημα κορυφώθηκε σε μία συγκεκριμένη αίθουσα η οποία έμοιαζε με “κουτί”.
Όπως προείπα κάθε αίθουσα είχε ένα θέμα και τα έκθεματα ήταν τοποθετημένα έχοντας απόσταση μεταξύ τους. Ωστόσο, το “κουτί” ήταν διαφορετικό. Η αίθουσα είχε εκθέματα από διάφορες συλλογές του σχεδιαστή, τα οποία γέμιζαν κάθε σημείο των τοίχων, μέχρι το ταβάνι. Στο κέντρο του δωματίου ήταν τοποθετημένο το λευκό φόρεμα που φορούσε η Σάλομ Χάρλοου στην επίδειξη για τη παρουσίαση της συλλογής Άνοιξη/Καλοκαίρι 1999, ψεκασμένο με σπρέι στο φινάλε του σόου από δύο ρομπότ.
While entering the room, there was wonderment. Insanity too. I didn’t know where to look or what to think of. It was like I was exposed to all of Alexander McQueen’s collections at the same time, and I couldn’t concentrate on just one of them.
Μόλις μπήκα στην αίθουσα ένιωσα δέος, αλλά και παράνοια. Δεν ήξερα πού να πρωτοκοιτάξω, τι να σκεφτώ. Ήταν λες και μου παρουσίαζαν όλες τις δουλειές του την ίδια στιγμή, και εγώ δεν ήξερα σε ποια να συγκεντρωθώ.
Following the “box”, there was the hologram of Kate Moss, which first appeared in Alexander McQueen’s 2006 ‘Widows of Culloden’ show in Paris. Ghostly, dramatic, ethereal.
Μετά από το “κουτί” υπήρχε μια αίθουσα με το ολόγραμμα της Kate Moss το οποίο παρουσιάστηκε στην επίδειξη για τη συλλογή Άνοιξη/Καλοκαίρι 2006 στο Παρίσι. Τρομακτική, αιθέρια, ονειρική.
Suddenly the scene changed. The walls were bright, and there was plenty of light. Following many dark-walled, under-lighted rooms, it looked like spring has come. Ιt was proven later that my sense was right, as this room was dedicated to the Spring/Summer 2006 collection, inspired by nature and probably one of the most romantic fashion shows McQueen has ever presented.
Στα επόμενα δωμάτια το σκηνικό άλλαξε. Οι τοίχοι ήταν λευκοί και υπήρχε παντού διάχυτο φως. Μετά από τόσο σκοτάδι μου φάνηκε σα να ήρθε η άνοιξη και η αίσθηση αυτή ήταν απόλυτα σωστή, αφού το δωμάτιο είχε ως θέμα τη συλλογή για την Άνοιξη/Καλοκαίρι 2006, η οποία ήταν εμπνευσμένη από τη φύση και αποτελεί μία από τις πιο ρομαντικές επιδείξεις μόδας που έχει παρουσιάσει ποτέ ο σχεδιαστής.
The scenery remained bright in the next room too, where there was the collection for Spring/Summer 2010, dedicated to the earth and having transformed women into sea creature aliens. This was the last fashion show presented while Alexander McQueen was alive.
Αντίστοιχο παρέμεινε το σκηνικό και στη συνέχεια, όπου είδαμε την συλλογή Άνοιξη/Καλοκαίρι 2010, η οποία ήταν αφιερωμένη στη γη και οι γυναίκες είχαν μεταμορφωθεί σε θαλάσσια πλάσματα. Η επίδειξη για τη συγκεκριμένη συλλογή ήταν το τελευταίο fashion show που παρουσίασε ο σχεδιαστής.
Around one and a half hour later I left the Victoria and Albert Museum full of images, feelings and admiration. McQueen committed suicide, but the world of fashion will never stop loving him or paying tribute to his work. Alexander McQueen was an artist, who just happened to choose fabrics and scissors to express himself. Fear, violence, exaggeration, fantasy, talent and madness are everywhere in his collections. Each one of the exhibits had a reason for being there. He didn’t choose mainstream clothes and accessories. He chose to work on hard, aggressive pieces which could hide all the weaknesses of women, while they could provoke the fear of others.
Μετά από μιάμιση ώρα, βγήκα και από την τελευταία αίθουσα της έκθεσης γεμάτη εικόνες, συναισθήματα και θαυμασμό. Μπορεί ο Αλεξάντερ ΜακΚουίν να αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, αλλά ο κόσμος της μόδας δε θα σταματήσει να τον αγαπά και να τον θυμάται. Ο Αλεξάντερ ΜακΚουίν ήταν ένας καλλιτέχνης, ο οποίος επέλεξε τα υφάσματα και τα ψαλίδια για να εκφράσει όσα ένιωθε. Φόβος, βία, ταλέντο, καταπίεση, φρίκη, υπερβολή, φαντασία και τρέλα είναι μόνο μερικά από τα συναισθήματα που εκπέμπουν τα ρούχα του. Κάθε ρούχο που υπήρχε στην έκθεση είχε ένα λόγο να είναι εκεί. Δεν σχεδίαζε εύκολα ρούχα και αξεσουάρ. Προτίμησε να σχεδιάσει σκληρά, τολμηρά ρούχα, πανοπλίες για να κρύβουν οι γυναίκες τις αδυναμίες τους και να προκαλούν το φόβο.
All the photographs are courtesy of Victoria and Albert Museum.
#love
Angelina